/ The Order of Oriental Templars /
.
Krajem XIX veka, tačnije 1896. godine, Karl Kelner (Karl Kellner), hemičar (Castner–Kellner process), inovator i imućni nemački industrijalac austrijskog porekla, koji je do tada uveliko proputovao Indiju i Bliski istok u potrazi za okultnim znanjima i mudrošću, odlučuje se na važan iskorak, čin koji će obeležiti narednu epohu – želi da oformi jednu Templarsku grupu (a Templar group) s ciljem oživljavanja i dubljeg proučavanja seksualne magije za koju čvrsto veruje da predstavlja de facto tajnu na kojoj je bio baziran izvorni Red Solomonovog Hrama, odnosno Vitezovi Templari (Pauperes commilitones Christi Templique Salomonici ili The Poor Fellow-Soldiers of Christ and of the Temple of Solomon). Kelner tada tvrdi da je došao u posed tajne doktrine za proučavanje ali i praktičnu primenu tzv. sekso-jogičkih (sexo-yogic) znanja, koja su se do tada bazirala najvećim delom na usmenoj tradiciji originalnih adepata do kojih je on došao u kontakt.
Dakle, reč o je o znanjima koje adepta i praktikanta uvodi u svojevrsni magijski sistem baziran na sistemima koji u određenoj meri nalikuju Bengalakom tantrizmu (tantrism), ali istovremeno i neortodoksnim formama sufizma (sufism, as-sufija الصُّوفِيَّة).
Iz tog razloga on odlučuje da svoje sada novo-formirano bratstvo nazove:
Ordo Templi Orientis
The Order of Oriental Templars
Red orijentalnih Templara
.
Vrlo je izvesno da u prvim godinama svog postojanja O.T.O. egzistira pre svega u uobrazilji i zamislima svog idejnog tvorca Karla Kelnera, jer u periodu između 1895. (osnivanja) i 1904. godina gotovo da nema nikakvog zvaničnog pominjanja ovog društva. Tek od potonje godine beleži se prva naznaka delovanja, kroz pominjanje u periodikalu ”Oriflamme”(od latinskog aurea flamma, zlatni plamen). Navodno je bila reč o masonskoj organizaciji, odnosno zvaničnom reprezentativnom organu znanom društva opširnog naziva: Berlin Grand Lodge of the United Grand Council of Rites of the Ancient and Accepted Scottish Rite of 33 degrees, of the Ancient Primitive Rite of Memphis of 95 degrees and the Egyptian Rite of Misraim of 90 degrees. Skraćeno – Berlin Grand Lodge of Memphis and Misraim (BGLMM).
Ne bi li shvatili pravu prirodu delovanja i značaja BGLMM-a, odnosno Rite of Memphis-Misraim-a, neophodan je kraći izlet u istoriju masonerije XIX veka. Oba struje (Rite of Memphis i Rite of Misraim), izvorno dve različite organizacije, nastaju u periodu između 1830. i 1840. godine. U početku ni jedna niti druga nemaju previše uspeha u svom delovanju i obe, zatim, padaju u ruke Džona Jerkera (John Yarker), engleskog masonskog entizijaste, koji pošto ih ujedinjuje počinje da objavljuje tekstove pozivajući se na obe, a u okviru magazina ”The Kneph” (naziv formiran po uzoru na drevno-egipatsku versku umetnost oličenu oko simbola zmije Kematef). Nema nikakve sumnje kako je Jerker bio izuzetno posvećeni, često opisivan od savremenika kao i opsesivan u svojim nastojanjima, slobodni zidar (freemason). Čak nema ni sumnje u tome da je u svom tom ličnom žaru često zapostavljao njegove privatne obaveze, te je zbog toga završio u siromaštvu, jer je za ono što je radio postavljao nerealno visoke finansijske zahteve i uslove. Jerkeru se potom 1902. godine obraćaju trojica nemačkih okultista, Klajn (Henry Klein), Hartman (Franz Hartmann) i Rojs (Theodor Reuss) i 24. septembra te iste godine on njima trojici prodaja vlasnička prava nad onime na čemu je radio, samim tim i prava na formiranje a Berlin Grand Lodge of Memphis and Misraim.
S druge strane, do dan danas ostaje nejasno koji su bili inicijalni motivi koji su ovu trojicu Nemaca naveli da otkupe ova prava. Ili kako su uopšte to Jerkera i došli. Delom je je to sigurno bila želja da se oformi profitabilni posao koji bi uključivao masonske inicijacije za određenu, pozamašnu sumu novaca, jer su bar dvojica od ove trojice, Hartman i Rojs, i sami bili u nezavidnim finansijskim okolnostima u to vreme.
Sâmom Hartman nadimak je bio prljavi Franc, na konto njegovog izgleda, ali je on svakako bio i najslikovitija ličnost od trojice. Rođen 1838, studirao je medicinu u Minhenu, ali 1865. bez ikakvih stečenih kvalifikacija plovi za Sjedinjene Države (SAD) kao brodski lekar. Stekao je nešto kvalifikacija na Sent Luisu (St. Louis, Eclectic Medical College) čuvenom po izuzetno lošim, niskim standradima. No, ova činjenica ne sprečava Hartmana da praktikuje medicinski rad u više američkih saveznih država. I pored njegovih čestih selidbi koje su vrlo simptomatične za njegove finansijske poteškoće, sve do susreta sa Madam Blavackom (Helena Petrovna Blavatsky) i njenim Teozofskim društvom (The Theosophical Socie), oko 1878. godine, na njegovom finansijskom planu nema promena. Od kako postaje član Teozofa, stvari za njega počinju da se dovode u red.
Helena Petrovna Blavatsky
Hartman period od 1883. do 1885. godine provodi u sedištu Teozofskog društva u Adjaru (Adyar) u Indiji, igrajući bitnu ulogu tokom internih konflikata unutar organizacije koji umalo nisu doveli do urušavanja iste. Reč je bila o napadima i optužbama za prevaru upućenim Blavackoj od strane Madam Kolomb (Madame Coulomb) i njenog supruga.
Ostaje zabeležena prepiska iz toga perioda:
Poor Hartmann.
He is a bad lot, but would give his life to the Masters and Occultism…
But I cannot trust him.
Nakon Hartamnovog povratka iz Indije 1885. godine, on počinje sebe da izdržava uspešno se baveći pisanjem i držanjem predavanja na teme iz spektra okultizma i drugih srodnih. No prema njemu je zauvek ostala odstupnica i sumnja od strane mnogih nemačkih teozofa spram onoga što se dešavalo u Indiji i kada je potom došlo do cepanja nemačkog ogranka Teozofskog društva 1912. godine velika većina članova se priklonila struji Rudolfa Štajnera (Rudolf Steiner), a ne frakciji Huga Volrata (Hugo Vollrath) – Hartamanovog učenika i potom prijatelja.
U nekom trenutku tokom 1904. Hartman i njegovi saradnici morali su se susreti sa Kelnerom, te postali konvertiti na Kelnerov Templarski, magijski sistem. Iste godine i ”Oriflamme” počinje s laskavim referencama u svojim tekstovima ka oba – Kelneru i O.T.O. U njima se često govorilo u misterioznim naznakama o Velikoj tajni koja je, navodno, u posedu O.T.O. Sedam godina nakon Kelnerove smrti, 1912, i uspona Rojsa na čelo organizacije Ordo Templi Orientisa, jubilarno izdanje periodikala daje neke nove naznake na temu prirode ove tajne koja se nalazi u središtu fame, a koja se u dobroj meri očuvala i do današnjih dana.
Pisalo je:
Our Order possesses the KEY which opens up all Masonic and Hermetic secrets, namely, the teaching of sexual magic, and this teaching explains, without exception, all the secrets of Freemasonry and all systems of religion.
